W opinii Riku Huttunen’a „Osiągnięcie neutralności klimatycznej do 2050 r. wymaga dekarbonizacji całej gospodarki, w tym „energochłonnego” sektora ciepłowniczego. Będzie to również wymagało współpracy na wszystkich szczeblach administracji, w tym władz lokalnych i UE.”
Riku Huttunen jest dyrektorem generalnym ds. energii w fińskim Ministerstwie Gospodarki i Zatrudnienia. Dla przypomnienia – Finlandia sprawuje obecnie sześciomiesięczną rotacyjną prezydencję w UE. Prezydencja fińska dąży do przyspieszenia dyskusji UE w celu ustalenia jasnej wizji UE neutralnej dla klimatu do 2050 r., ale aby osiągnąć ten cel, musi zdekarbonizować całą gospodarkę, w tym również sektor ciepłowniczy.
„Ciepłownictwo często jest to pomijane w wielu planach. Powodem takiej sytuacji jest fakt, że sektor jest wciąż uważany za rozwiązanie na poziomie lokalnym lub regionalnym. Jednak myśląc o zasadach rynkowych i systemie handlu uprawnieniami do emisji, nie jest to tylko kwestia lokalna. Na krajowych i unijnych decydentach spoczywa odpowiedzialność za wdrażanie polityk i środków obowiązujących w sektorze ciepłowniczym w różnych środowiskach operacyjnych w Europie. Polityka UE w zakresie ogrzewania powinna umożliwić dekarbonizację i wdrożenie innowacyjnych technologii energetycznych, unikając jednocześnie ograniczeń technologicznych w sektorze ciepłowniczym” – powiedział Riku Huttunen.
W swojej wypowiedzi odniósł się również do uzgodnionego przez UE celu zwiększenia OZE w sektorze ciepłowniczym o 1,3% każdego roku (od 2021%) twierdząc, że: „To dobry początek. W rzeczywistości jednak obowiązek wygasa, gdy państwo członkowskie osiągnie 60% udziału OZE w ww. sektorach”.
Jednak nie był on do końca przekonany czy to rozwiązanie pozwoli zdekarbonizować sektor: „Zdecydowanie istnieją pewne wyzwania związane z dekarbonizacją sektora ciepłowniczego. Wspólnota UE powinna współpracować, także poprzez partnerstwa publiczno-prywatne, w celu znalezienia i opracowania dobrych, zrównoważonych i opłacalnych rozwiązań. W dłuższej perspektywie jedną ze ścieżek może być elektryfikacja sektora grzewczego. Ale technologia nie jest w tym przypadku jedyną wymaganą rzeczą. Na przykład indywidualnym właścicielom budynków często brakuje zarówno wiedzy, jak i finansowania, aby przeprowadzić przejście. Rozsądne źródła finansowania i rozpowszechnianie dobrych praktyk mogą być ważnymi narzędziami w tym zakresie”.
„Bitwa o dekarbonizację ogrzewania jest czasem przedstawiana jako pojedynek między odnawialną energią elektryczną a gazem. Ale czy te dwa rzeczywiście mogą ze sobą współpracować? Jak w tym kontekście pasuje ogrzewanie miejskie? W rzeczywistości ogrzewanie miejskie może odgrywać ważną rolę w transformacji energii. Ciepłownictwo może zapewnić dodatkową elastyczność systemu. Może być także opłacalnym rozwiązaniem i umożliwiać integrację sektora. Dobrym przykładem są pompy ciepła w sieciach ciepłowniczych, które mogą umożliwiać wykorzystanie odnawialnej energii elektrycznej. Gdy dostępna jest tania energia z wiatru lub ze słońca, można ją przechowywać w miejscu do magazynowania ciepła. Sektory ciepłownictwa, elektryczności i gazu mogą ze sobą współdziałać na wiele sposobów i naprawdę tego potrzebujemy. Gdy pojawią się nowe źródła energii cieplnej, taniej jest zintegrować je z systemem ciepłowniczym niż z wszystkimi budynkami indywidualnie.”
W odniesieniu do rynku ciepła w Finlandii podkreślił, że „Kraj jako jeden z liderów w zakresie ciepłownictwa nie tylko w UE, ale także na całym świecie w swoim podejściu opiera się na rynku bez regulacji cen ciepła i bez szczegółowych zasad polityki konkurencji na rynkach ciepła. Ogrzewanie miejskie konkuruje z ogrzewaniem indywidualnym, takim jak gruntowe pompy ciepła i kotły na biomasę. Stan zapewnia równe szanse, ale ostatecznie klienci mają swobodę wyboru lub zmiany źródła ogrzewania”.
„Inteligentne systemy energetyczne i integracja sektora mogą przyspieszyć dekarbonizację szybciej, niż nam się wydaje. Wdrażanie zrównoważonej bioenergii tam, gdzie to możliwe, i łączenie jej z przemysłowymi pompami ciepła i rozwiązaniami w zakresie ciepła odpadowego w sieciach ciepłowniczych może załatwić sprawę. Jednak zadanie nie jest łatwe i musimy pracować w określony sposób, aby odnieść sukces. Inną kluczową kwestią jest umieszczenie klienta w centrum i pomoc w optymalizacji zużycia energii” – dodał.
Na koniec stwierdził, że: „Dzięki lepszej integracji systemów energetycznych – na przykład sektora energii elektrycznej i ogrzewania – można zmniejszyć emisje w opłacalny sposób. Temat integracji inteligentnego sektora był również omawiany przez ministrów energii UE na posiedzeniu Rady ds. Energii w dniu 24 września”.
Źródło: EURACTIV
Fot. Pixabay
